In stembevrijding bevrijd je je stem en tegelijkertijd bevrijd je jezelf. Je bevrijdt je stem van de krampachtige gedachte dat het 'mooi' zou moeten klinken. Misschien zelfs van het idee dat je maar beter je mond niet open kan doen omdat je vals zou zingen. Zo'n gedachte klinkt door in je stem. Zo'n kritische gedachte beperkt je ook in je vrije expressie van wie je bent. 

​

Zodra je beperkende gedachten loslaat en gewoon laat horen wat er te horen is, dan ben je eigenlijk al met de eerste stap van de Latifa bezig - aanvaarding. Je aanvaardt je eigen geluid. Je aanvaardt hoe je klinkt op dat moment. Daarmee aanvaard je ook wie je bént en wat je voelt op dat moment. Je hoeft niet anders te zijn dan je bent. Je hebt geen oordeel. Je laat het zijn. Dat werkt bevrijdend. 

​

Stem bevrijden staat los van zingen. Het kan wel leiden tot zingen, maar dat hoeft niet. Je bevrijdt je stem van je blokkades. Je stem is als een spiegel. Je kan je eigen kracht erin terug horen. Ook je kwetsbaarheid. Of je pijn. En natuurlijk ook je liefde. Je stem is een rechtstreekse afspiegeling van wat er in je leeft. Je stem bevrijden is dus eigenlijk ruimte maken voor wat er in je leeft. Uiting geven. En soms als iets er uit is - voel je je vrij!

​